Op naar de golfles. Stram en stijf. Bah. Grauw weer. Bah. Het is niet druk op golfbaan Hoge Dijk. Ik doe een lichte warming up en ga lekker chippen en putten. En na een half uur ben ik aan de beurt. Paar ballen om enig gevoel te krijgen, dan wordt de V1 pro software opgestart. Ik had een clip van Ben Hogan in mijn hoofd.
Dat geweldige Texaanse accent. Maar let op die rechterarm. Em voor Frank, die linker schouder gaat down. Anyway, mijn onderlichaam roteerde nog niet helemaal. Maar na een paar tikken begon het te lopen. Flying wedge zat er strak op, rotatie kwam steeds beter er in. Nu nog de side bend (rechter schouder down bij impact en etend de armen. Klinkt ingewikkeld. Is het niet. Op impact moet ik eigenlijk al open staan met de heupen, connectie houden in de swing (kun je trainen door een handschoen onder je oksel te stioppen) en roteren. Wat ingewikkeld voor mij is om dit relatief zonder al teveel spanning te doen. Los. Relaxed. Maar al met al ging het steeds beter lopen, sloeg flash ballen, strak contact. Ook nog met een elastieke band om de middel geslagen om te voorkomen dat mijn dikke bovenlichaam voorover kukelt. Goede les en ik weet waaraan ik moet werken.
Toen hadden we een discussie over de zwaarte van de shifts. C vindt mijn shifts te zwaar. Doe jezelf een lol, stap over naar graphite. Hij speelt al een paar jaar met graphite shafts en had het al jaren eerder willen doen. Ik sloeg een aantal ballen met zijn ijzers, Tensei blue Shaft. Meer speed in de swing, ruwweg 10-15 meter afstand winst. Zal ook deels de loft zijn, want mijn Mizuno hebben meer traditionele loft. Geluid van de forged Titleist ietwat blikkerig en iets minder gevoel. Maar bovenal een strakkere balvlucht. Dat was wel een eyeopener. Verder geslagen met een 7 wood, de nieuwste serie van Titleist. Dat ding peerde een eind zeg. Zonder veel moeite ging de bal airborne, strakke vlucht. Heb je geen 3w meer nodig.