golf in Surrey

Hi Stef, bedankt voor de fijne en leuke verslagen! Ik zou bijna zin krijgen om te gaan😜

Edit: Op Swinley Forrest vragen bestaande leden of je lid wenst te worden. De meeste leden zijn ook lid op Sunningdale of Berkshire etc. Tot voor kort kon je alleen spelen met een lid op invitatie. Tegenwoordig wordt mondjesmaat greenfee spelers toegelaten.

Zo, de trip zit erop. Voor de geïnteresseerde lezer nog een beknopte samenvatting. Een overpeinzing, of twee. De reisVanuit Den Haag is het zuiden van de UK goed te bereiken. Naar Calais (of Duinkerken) is het ruwweg 3 uur rijden. Duinkerken is een half uur korter, de overtocht duurt een half uur langer. Ik nam ruim de tijd en was een uur voor afvaart bij de ferry. De boottocht duurt 1,5 uur. De diehards kunnen om de hoek bij Dover naar Royal St. Georges. Kost dacht ik 250 pond. Ik overhoorde een paar Engelse golffanaten (hoorde banen voorbijkomen waarbij ik ging watertanden) en die melde dat Royal Princess een goedkoper en net zo leuk alternatief was. Princess is goed opgeknapt en geeft eenzelfde beleving. Heb je dus een vroege boottocht, kun je erna spelen en doorreizen, of je overnacht daar, reist de volgende dag verder. Mij bevalt het niet zo, reizen en uit de auto stappen en spelen. Da’s ieder voor zich. Van Dover naar het hart van de Sandbelt is ruwweg een kleine 2 uur. Er is zoveel te doen, prachtige wandelroute, Windsor Castle, Whistley gardens, Ascot, Lords, Twickenham en nog meer historie. Met de trein zit je (vanuit Woking) in een half uur op Waterloo Station. Ik heb het niet gedaan. Ik logeerde in Worplesdon, waar niet zo heul veul te beleven valt. Het hotel was prima, goede uitvalsplek al had ik achteraf liever in Woking verbleven. Iets meer reuring. Farnham is ook een mooie plek. De BanenHet stikt er van de banen. Ik heb de wat betere, duurdere gespeeld. Er zijn zoveel banen die ongetwijfeld ook heel leuk zijn. Je kunt het zo gek maken als je wilt. Sunningdale heeft een aanbieding waarbij je voor 500 pond old en new mag spelen. Je bent er dan toch. Ik vond het net te. Wentworth was gesloten, Queenswood kom je niet op. St Georges Hill en Swinley Forrest zijn dan de banen die denkelijk eenzelfde beleving geven. Swinley ligt vlak bij Sunningdale. Een van de founding fathers was ook een oprichter van Sunningdale. Waat ik begrijp zijn nog altijd familieleden lid. Gaat over op de volgende generatie. Swinley F. is uniek. Gezegend ben je als je op een lap grond een baan mag intekenen. Ik heb niet veel verstand van golf architecture. Harry Colt moet een genius zijn geweest. In een dicht bos een baan zien. Je gaat magnifiek weg van 1, hup het dal in, zodat de flight na je niet lang hoeft te wachten. Je loopt als vanzelf van hole naar hole. De baan lijkt kort. Van geel maar ook van rood zul je eenzelfde mooie beleving hebben. Bij hole 5 of 6 wordt het bos dun. Op de aanpalende grond ligt een trainingscentrum voor racepaarden (Ascot). Verder is het geweldig. De ogenschijnlijk makkelijke lijnen, de altijd gekantelde greens. Zelden vlak, altijd wel een subtiele break, nooit driedubbel overigens. Eerlijk. De natuurlijke bunkers, het zand is het boszand, niet gemanicuurd. Ik weet niet wat het kost om hier lid te worden. Geweldig. Lid op de New Zealand golf club, je wilt nooit meer wat anders. Lid worden is wat ik begreep niet of nauwelijks mogelijk. Alles tezamen geeft een unieke beleving die volgens mij niet in NL te vinden is. De staff, de historie, de leden, de traditie en bovenal een heerlijke baan. Ook hier kun je altijd spelen zonder te vervelen. 24/7. Pech dat het dierenleven de greens beschadigen. Verder is het bijzonder. En als het zwikkie in bloei is? Mei en augustus zijn de maanden. De prijzen gaan dan wel omhoog. Liphook is ook een oude baan. Ik vond het plezierig spelen. Zou er geen lid worden, behalve als ik in de buurt zou wonen. Het lijkt me een actieve club, veel wedstrijden. Zeer goede greens, goed onderhouden. Hetzelfde heb ik denk ik met Hindhead. Een prachtige baan die je wel gespeeld moet hebben. Hole 2 tot en met 9 zijn adembenemend, letterlijk en figuurlijk. De valleien liggen er, de architect heeft weinig hoeven doen. Da’s mazzel hebben. Zeer goede greens, goed beschermd en als de bloei er is, het zal betoverend zijn. De 2e 9 zijn vlakker, ook erg leuk om te spelen, maar zijn minder bosachtig. Bovendien gelegen aan een drukke weg. Onze NL top bosbanen houden zich hier prima staande of zijn zelfs beter. Ook dit leek me een hele actieve club. Zou ik in de buurt wonen, dan is deze te prefereren over Liphook. Zonder meer. Woking. I loved it. Krachtige routing. Op het oog ook een druk clubleven. Ik vond de greens wat minder, want bepaalde greens waren onderhoud, gesneden, op sommige plekken beïnvloedde dit de rol. De baan is wat vlakker, wat minder in het bos. Maar de historie, de toch aanwezige hei, de verzorging. Oh, hier zou ik dolgraag lid willen zijn. Ik denk dat hier de fw inderdaad tapijt zijn. Het heeft al lang nauwelijks in Surrey geregend. Daardoor is e.e.a. hard. Hole 14 speelt naar het clubhuis en dan krijg je nog een mooie finale vanaf 15. Veel ouderen die doordeweeks spelen. Old chaps. Wat deze banen zo leuk maakt, in mijn ogen, is ook de rol van de staff. Men is oprecht blij dat je als gast komt spelen. Wie kent de verhalen niet over de oude 9 banen in NL waar men je met de nek aan kijkt. Ik heb dat zelf overigens niet hoor. 1x een onprettige ervaring op De Pan. Lullo’s heb je overal. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Het personeel is vriendelijk, beleefd, onderdanig is geen goed woord. Bij Swinley en New Zealand was men iets, ja, hoe zeg ik dit, polite. Een hoofdknikje, een dankwoord na de bestelling. Geen idee hoe ik dit moet beschrijven. Standverschil of zo. Vooral New Zealand blies me om ver. Om af te sluiten, de banen hebben een vorstelijke routing, goed onderhouden tee boxen en zonder uitzondering zeer tot zeer zeer goede greens. De baan puristen die niet altijd blind de driver rammen zijn hier op hun plek. Zonder decent chip werk, ben verloren. De greens zijn altijd enigszins gekanteld, de lijnen zijn zelden recht. Maar de lijn die je kiest, houdt de bal wel. Da’s voor de putfetisjisten een feest.  Mijn spelTsja. Vol verwachting vertrokken in de wetenschap dat ik nauwelijks gespeeld had. Slecht weer, blessures, griep. Ik was bang dat het wel eens erg vervelend zou kunnen worden. Techniek komt te voet en gaat te paard. Het viel mee, erg mee. Allereerst is de Ping driver geweldig. Letterlijk nul slices geslagen. Dit is een vergevingsgezind ding. Als ritme en tempo goed waren, dan sla je serieuze afstanden. Ik heb nog niet zo gespeeld met het verplaatsbare gewicht. Ik laat het staan zoals het is. Trust de draw, zegt Big C nog wel eens bij de les. En inderdaad, als je durft en in to out slaat, dan krijg je van die mooie draws van de tee. Vooral op Hindhead en Woking stond ik zo bijzonder goed te peren. Lijn kiezen, blad tikkie open en go. De bunkers komen dan niet of minder in spel en dan loop je in de fuik van die goed beschermde greens. Raken is key en dan ben je er nog niet. IJzers liepen eigenlijk goed, behalve de i3. Die was wisselvallig. 50-50. Stond ze goed te raken, met zo’n heerlijk slap. Af en toe zag ik de lijn niet, slecht geraakte ballen gingen toch vrij goed de kant op waar het naar toe moest. Vooral als ik wat moe werd, merkte ik dat de schouder niet goed meer onderdoor ging. Kaarsje ging dan een beetje uit. Chippen heeft me hier gered. Vooral de sandwedge. De grond is best hard, de bounce was de vriend. Af en toe met een 9, ik kreeg de chips goed bij de pin. Ik denk dat ik gemiddeld 5 slagen per ronde heb gepakt. En met het putten ben ik tevreden. Kotahi werkt wel voor mij. Lag puts krijg ik goed pin high in een cirkel van een meter. Ook slecht geraakte puts eindigen binnen een meter, maar dan tekort. Dus al met al mag ik niet mopperen. Tot slotHet was een feest. Surrey is een prachtig gedeelte. Schotland en ook Ierland zijn vrij vol. Na Covid wil iedereen daar spelen. De prijzen gieren de pan uit. Surrey is een prachtig alternatief. Met heerlijke banen. Check it.

Mooi Om te lezen en de foto’s zijn prachtig. Dank Voor het delen!

Goed. Een laatste verslag. De New Zealand Golf club. Een club met een waanzinnige historie. Ik las het als een boek. Helaas gelegen aan wat nu een drukke weg is. Heel druk. Je hoort dus veel autogeluid. Niet bij elke hole, maar toch. Ook hier wordt de baan gescheiden door een weg. Eerst liep paard en wagen door het land, nu auto’s. Doet dit afbreuk aan de baan? Nee, hier niet. Geen moment het gevoel gehad dat ik op een ander deel speel of zo. Er was wat gedoe met tee tijd. Ik werd ontvangen door de manager. Excuses al over, koffie sandwich. Ik word van de sokjes geblazen. Ik kom slechts om te golfen. U bent gast. Ik krijg uitleg over de baan, ga rustig spelen om 14.00 (ik loop in totaal 3 uur en heb meermalen holes met twee ballen gespeeld). Ik scoor een teemarker waarop alle holes staan (par en afstand). Ik kijk uit oude verslagen begin 1900. Leden met das en colbert. U niet hoor, geen probleem. The works, de historie. Ik ben er verliefd op. Leden parkeren de auto op het asfalt, gasten op de overflow, verschil moet er zijn. Ik krijg wel een scorekaart en een pinpositie kaart. Een caddyboek is er niet. Daar doen we niet aan. De baan wordt zo goed als mogelijk naar de oorspronkelijke staat gebracht. Bomen kappen, exoten verwijderen die er niet horen. Dus zo’n boekje is dan achterhaald. Ik raak in gesprek met de groundkeepmanager. We praten over schimmels op de green, de bestrijding etc. Sinds UK uit de EU is, kan er iets meer. NL greenkeepers vindt hij in het algemeen goed, ze staan goed bekend. Het verbaast me. Hij legt ook uit dat werken zonder goede bestrijdingsmiddelen een uitdaging is. Ik vraag of er nig een puttinggreen is. Hij gaat bijna blozen. Dat vinden de leden onzin, da’s al 100 jaar zo. Er is een minuscuul puttinggreentje waar ik wel mag putten en een beetje chippen (I suppose). Er is 1 slagkooi, helemaal verstopt. Leden spelen grip it and rip it golf. Er gaat geen chipping green komen. Lid worden is onmogelijk. Geen idee waarom, maar de vriendelijke mevrouw van de shop vertelde me dit. Haar man is al 50 jaar de pro, dus ze zal het wel weten. De kleedkamer is bijzonder. Op de kledingkasten staan de namen van diegene die de locker in het verleden ooit gebruikten, maar inmiddels zijn overleden. Ik krijg een brok in de keel. Dit is pas traditie en leden eren. Dit is waarom ik hier ga golfen. Ik babbel nog wat koetjes en kalfjes en voel me welkom. Op de tee van 1 praat ik met een man. O I am stiff, but I love it here. Hij gaat vrij goed weg. Ik ben wat stijf, was vroeg op door gedoe op werk. Uiteindelijk gefixed. Ik zou goed leeg in de kop moeten zijn. De holes beschrijven, is wat lastig. Het verslag van de ronde idem dito. Het caddyboekje hielp me, maar ja. Ik heb geen boekie. De hei is overvloedig aanwezig, maar slaapt nog. De Azalea’s staan aan de vooravond van bloeien. Het doet me denken aan een baan in Belgie (weet niet meer welke) waar ze ook van die prachtige Azalea’s en rododendrons hadden. Dit is een serieus mooie baan als het in bloei is. De Pan en de Eindhovensche kunnen overigens goed wedijveren hoor. Onderschat onze topbanen niet. Want een topbaan is deze course wel, al zijn vele greens toch goed beschadigd. Vogels en konijnen wroeten in de greens. Jagers schieten op gezette tijden de konijnen. Maar ja, wel lastig. De bunkers zijn geweldig. Gaan op in de natuurlijke omgeving. De greens zijn vrij groot, goed beschermd door ondulaties, kuilen voor de green, heuvels rondom. Green missen is aan de gang met chippen. Ik begin wat stroef op 1, bal in de hei. Nu nog redelijk goed te vinden, de palen als ijkpunt helpen met het zoeken. Het kost me een slag, hak eruit en zo. Daarna speel ik 6 holes genadeloos par. Op 2 sla ik mooie drives. Maar de slag naar de green is er weer overheen. Ik chip beide ballen (ik leg er een bal naast) binnen de meter. Par 3 van 125 meter. I8 tekort en op de voorgreen. Weer 2 ballen binnen de meter. Hole 4 sla ik de 3w in de hei, hak eruit, slag naar de vlag en 3 meter put over en die valt (da’s mazzel). Een lange par 3 speel ik zonder mankeren saai goed, 2 put. Oppakken en wegwezen. Pas op hole 8 en 9 kom ik in de problemen en moet ik slagen inleveren. Het chippen red me niet. Uit in 36. Schitterende holes, je loopt zonder nadenken van hole naar hole, de weg wijst zich zelf. Heerlijke routing. Hole 10 is een korte hole van max 115 meter. Heerlijk. Het is koud (11 graden) een windje (zo lijkt het). Geen probleem voor een killer 9. WTF, ik 2x veel tekort. Maar ik chip 2 x exactomundo. Dus easy par. Op hole 11 wil ik een high draw slaan. Wat een high hook wordt. Ik zie de stuit, heb mazzel, de bal ligt over de bunker in de rough. Hole speelt lang. Ik sla 2 killer i6 en maak easy par met beide ballen. Weer even oversteken (wat nauwelijks een naam mag hebben. Hole 12 speel ik door geklungel in bogey. Ik zoek de hei weer op. Kost me een slag. Ik merk dat ik moe word. Het vele ballen slaan eist zijn tol. Hole 13 is een grappige korte hole van zo’n 270 meter. Wel uphill. Mijn 2w is wat links, maar beide wedges op de dansvloer. Dan gaat langzaam het kaarsje uit. Ik verwonder me over de baan, ik geniet er van. De routing, de brede fw’s, die ik langzaamaan ga missen met de drives. Ik lig steeds in de rommel en heb mazzel dat ik uberhaupt de bal vind. Als de hei meer opkomt is het gewoon einde oefening en is raken van de fw key. Later luister ik een gesprek af en begrijp ik van een paar golftijgers dat juist de brede fw hier zo fijn zijn. Begrijp me niet verkeerd, je hebt zelden een goede rechte Nederlandse ligging. Denk aan de Eindhovensche, het rolt en bolt. Maar je hebt hier de ruimte. 16 is een lange par 3 van 180 meter. Met ruwweg 160 meter hei te overbruggen. Voor de meeste leden lijkt me dit een serieuze tester. Ik timmer mijn i3 in de bunker rechts en laat daar de vlag nu ook staan. Kom er bijzonder goed uit maar slik toch de bogey. Als dit bloeit is dit een zeldzame schone par 3. Hole 17 is een mooie dogleg naar links. Balorig ga ik voor de fade. De 1e bal doet wat moet, de 2e is een double cross. Ik kom rechts op het plateau tussen pin en bunker. Maar ga er wel af met de bogey. Hole 18 is ook een leuke dogleg naar het clubhuis. De verstandige clubkeus is de i3 of 3w. Ik leef me uit en bonjour eerst een bal ver en rechts en de 2e streep ik links. Ik hoor tok en aangekomen ligt de bal a1. Mazzel dus. Die sla ik erg mooi, maar wel in het zand (sandy out, helaas de bogey). De andere bal land in de grasbunker (zeg maar) voor de green. Moe en voldaan lispel ik de bal op de geonduleerde green.Wat een geweldige baan. Als de greens minder beschadigd zouden zijn (best veel oude pitchmarks), dan was dit een topbaan. Dan neem je de herrie van het verkeer voor lief. Gezegden ben je als je hier lid bent. Uitstekende horeca, old money mensen zonder verwaand te zijn. Een club die de historie koestert en schijt heeft aan trackmans hi tec DR. Het heeft al ruwweg 6 weken nauwelijks geregend in Surrey. De banen zijn nu al hard, maar dit liep als een tapijtje. De lijnen waren prima, al vond ik de greens op Hindhead en Swinley beter. Sir, if you in de neighbourhood, call us, you are more than welcome. Ik ben verliefd.

Hoppa

Gaat niet helemaal goedd

Deel 3

Deel 2

Tranentrekkend gave New Zealand golf club