golf in Surrey

Enterence fee l 2,000. Evenals de jaarfee. Liphook is 4.000 pond enterence fee en Hankley Common 6.000 pond. Da’s wat anders dan de al genoemde Queenswood, a whopping 250.000 pond. Hindhead stamt uit 1904, gelegen in Hindhead, nabij Fanrham en Farnborough (van de vliegshow). De club die wijlen Peter Alliss zo lief had. Ik heb een foto geplaatst van hem. Het clubhuis dateert ook uit 1904 (evenals de inrichting, zo te zien). In Woking was de koffie gratis (behalve capuchino). Hier een token van 2.70 voor warme bruine drap. De mensen zijn alleraardigst. De shop wederom klein maar fijn. You’re lucky, the course is in great shape. Better be 30 yards short and in the fw than 30 yards long but in de shizle. Een ruime puttinggreen, zeer strak gemaaid (NL greenkeepers, ga gewoon eens babbelen met die lui hoe ze dat doen). Zie ik alleen terug bij de NL topbanen. Chippen not allowed, er is wel een pitch weide maar dat is ff lopen. Ik vermaak me met putten. Een hele groep beginnende dames krijgt putting les. Aan de zijkant van hole 1 staat een slagkooi. Ik start om 12.00, na een 4 bal. Die komen aanlopen, paar swings en hopeta. Allemaal een elektrische trolley. Da’s vrij populair zag ik al. Later begrijp ik waarom. Hinidhead is gelegen nabij de Hogback (als ik dit goed schrijf), ofwel de zwijnenrug. Hoog gelegen, het prachtige dal aan beide zijden. Heel veel bos en mooie dorpen, waar verder geen reed te beleven is. Hole 1 heeft zo’n start waar je gelijk goed wel wil gaan, breede fw en toch ergens smal, omdat er hele lange stroken hei liggen. De green ligt iets lager. Ik heb wat angst, want heb nauwelijks geslagen. Geen zorgen. Ping, onthoud de naam, Ping staat synoniem voor de beste drivers in de game. Ik poeier goed en slag een heerlijke draw, lig in de rough en tik een i8 op de green. Birdie lipout helaas, easy par. Ik loop naar hole 2 en zie een prachtig dal aan mij ontvouwen. Allemachtig, dit ken ik niet, niet gezien nooit gespeeld. Met een draw spelen dan rolt de bal naar de fw, of een fade die, als die niet lukt, gewoon een kick kan krijgen en ook de fw inrolt. Een trechter. Let wel, beide slagen zijn blind. Ik eindig helaas links met de bal onder de voetjes. Tussenslagje waardoor ik er met een bogey af kom. Wat volgt is een kuitenbijter klim naar hole 3-par 3. Chips. 175 yards, smalle green, lijkt het, doordat de hei de green goed beschermt. Ik eindig rechts van de vlag, moet chippen, mis net de par. Zelden zo strakke put lijn mee gemaakt. Wat je leest en ook zo put, krijg je ook. Zo eerlijk dit. Wel veel schuine ligging. Hole 4 is een lange par 5, 525 yaeds (voorkant green). Mijn draw is te weinig. Ik eindig rechts hoog tegen de rug (wwer zo’n trechter fw), maar krijg een mooie stuit en lig gewoon a1. Dan heb ik een skull i6 en een skull i9. Resultaat telt want ik ga er af met 2 put par. Hole 5 is een heerlijke dogleg right to left. Super 3w, ijzer die niet doorrolt, easy pw en par. Hole 6 is een hele klim. Ik duw me de pl@#$ris. Ik kom op een zeer hoog gelegen tee box en de green ligt schattenderwijs een meter of 15-20 lager. Sla 2 ballen (moet af en toe wachten op de 4 bal, niet erg, geniet van het uitzicht). Voorkant en zijkant. Chip is moeilijk (2 put), voorkant put is erg lang en breaks, 3 put. Doet denken aan de par 3 Haagsche. Hole 7 is weer zo’n vallei met een hogere tee, smal (hertjes die grazen op de heuvel). 3w eindigt helaas in de heuvel, dus eruit chippen is nodig en kost me een slag. Easy bogey. Hole 8 is weer zo’n lastige par 3, 190 yards. Sla een i5, niet top en heb 3 puts nodig. Jammer, Beter een kort gegript i4 voor de ontspanning. Course management loont zich wel hoor. Hole 9 is echt prachtig, uphill, kleine green met veel slope. Mijn drive is goed en mijn i4 idem dito. Cocky onder het wakende oog van de 4 bal pak ik mijn par. De klim naar de hut (heerlijk broodje met sausage) doet de kuitspieren aanspannen. De griep heeft echt een aanslag op de conditie gedaan. Hijgend kom ik boven. Had ik maar zo’n elektrische trolley. Maar ja, ik heb gewoon een fiets zonder accu, dus een trolley zonder accu. Hole 10 is een green par 3 in een kommetje, 2 bunkers ervoor, links een heiderand. Green raken doe ik niet, medicijn pakken. Chip en 2 put. Je bent kansloos. De 2e 9 zijn een stuk vlakker. Saai? Nee. Hele mooie holes, meer hei. Daar wil je niet in liggen. Je bent je bal gewoon kwijt. Hole 11 is irritant 414 yards par 4. Mijn drive is in de shit, hakkerdetak rommel ik me naar 6 slagen. Wederom zo’n schuine green met voldoende ronoffs. Ogenschijnlijk makkelijk aan te spelen. Maar op de green krijg je met het andere van golf te maken: putten. Echt, de putters onder ons halen hun hart op. Hole 12 moet je eigenlijk ook zien om te geloven. Wat ze noemen een angled tee shot, ideaal voor een fade, ik sla een dikke pushdraw. Wat volgt is een slag naar een sunken green. Een juweel. Mijn i6 torent en landt, geen idee of de bal goed is. Jawel, gewoon op de green. 2 put par. Hole 13 is voor de lange hitters te halen, speelt 250 yards. Ik had me voorgenomen dit te proberen, maar weet eigenlijk niet zo goed wat de lijn is. Ik sla mijn i3 en heb nog 65 meter naar de vlag. Een WTF moment. Probleem, ik lig in de bunker, wat me een slag kost. Hole 14 is een relatief korte par 4 naar een hele grote green, die evenwel schuin ligt. 3w en een i5 plus een chip en een put. Hole 15 is een korte par 3. Bunkers als bescherming. Ik sla 2 ballen, beide slecht. Maar dankzij mooi chippen, de slope gebuiken, maak ik makkelijk de par. Hole 16 is een lange par 5. Uphill. Mijn drive is richting de boom als ijkpunt. Maar heb een lange weg te gaan. Mijn hybride is spatzuiver. Wat een wedge naar de vlag betekent. Die ik waanzinnig slecht uitvoer en gewoon tekort op de heuvel voor de green eindig. Maar dan betaalt het chippen weer uit. Binnen de meter. Helaas eindig ik 17 en 18 niet zo goed. Op 17 sla ik een hoge draw. Ping Ping Ping. Ik eindig helaas in de rough en heb een slag boven de voeten. Ik zit tussen clubs. En omdat de bal flink hoger ligt, weet ik het niet. Ik besluit toch een i7 kort gegrip te slaan. Ik kom er super uit. Bal draait mooi in maar stuitert door. Chip en 2 put. Hole 18 right to left dogleg. Links hei en bomen, rechts uiteraard ook. Mijn drive is iets rechts. Maar speelbaar. Ga ik naar de green, soort van blinde slag, omdat er een heuvel met een bunker ligt. En bovenal sla je richtling clubhuis. Naast de green ligt de puttinggreen, die nogal bezet is. Ik besluit slim op te leggen. Maar ja, je kent de baan niet goed, leest het boekje verkeerd. Ik sla een beauty van een slag, over de bunker maar vol in de hei terwijl ik dacht fw te treffen. Van de hei in de bunker en dan weet je het wel. Kom heel goed uit de bunker maar eindig met een 6. Ik ben best happy, zeer mooie baan. Zeker de 1e 9. Geweldige aangezichten. Soms lijkt het wat op Nunspeet? Die valleien. Of die baan in Belgie nabij Maastricht. Hindhead is een zeer verzorgde baan. Al het geld wordt in de baan gestopt. In de valleien is drainage en wordt het water (dat van hoog naar laag stroomt) opgevangen. De bunkers zijn moor verzorgd, natuurlijk. Soms hard, soms zacht. De greens zijn zeer, zeer goed. NL topniveau. Niet alleen beschermd door de hei. Maar ook door de run offs. Echt heel knap. Strak maaien. Had een zakje bij me met zand en gras. Graag gaten vullen. Ik ben zeer onder de indruk van de greens.Na afloop lag er een briefje op de auto. Of ik maar even naar Beth, de manager wilde gaan. Het bleek dat Bill (81) tegen de auto was aangereden. Volgens Bill was er niets aan de hand. Maar de club dacht daar toch iets anders over. En inderdaad, de linkerachter bumper is wat ontzet. Gegevens achtergelaten. De verzekeraar zal aan de slag moeten. Elegant beleefd vond Beth het erg vervelend dat een lid dit doet. Er staan overigens 180 mensen op de wachtlijst om lid te worden. Een goede baan ontwikkelen helpt, als de natuur je goed gezind is. De heuvelrug lag er immers al. De routing ontwikkelen is een kunst. Goede greens worden geholpen als de natuur een zandstructuur neer legt die drainage van nature al goed inregelt. Het kan de hele nacht plensen, de volgende ochtend is de course droog. Het is een lastige course. Ideaal voor mensen die strategisch hun weg plotten. Ik heb veel met de driver geslagen. Op dit moment sla ik daar vol vertrouwen mee en pak zoveel lengte. Zoek je een nieuwe driver, dan moet Ping op de lijst staan. Hindhead vind ik een heerlijke baan. Zou ik er lid worden? Tsja, die 1e 9 zijn echt wel bijters voor conditie en kuiten. Allemachtig. Qua baan is die in totaliteit beter dan Woking. Hoewel ik persoonlijk de routing van Woking leuker vind. Liphook valt af door de weg die de baan breekt. Minder gevoel bij. Swinley Forrest is buitencategorie en bovendien een onvergelijkbare baan. Morgen de laatste baan, New Zealand Golf Club. Ik speel dure banen. Er zijn goedkopere alternatieven. Maar als je de historie wilt voelen, het clubleven, dit zijn de banen waar je moet zijn. toegegeven, ik zie natuurlijk een flart, Spelen is hier deelnemen aan een wedstrijd. 

Hindhead slot

Hindhead deel 3

Hindhead deel 2

 Hindhead deel 1

Ok, Woking Golf Club uit 1893. Met een blauwe regen van 100 jaar oud to prove it. Starttijd 10.08, slechts 10 minuten rijden, waarvan de laatste 3 minuten stapvoets. Langs huizen die zeg maar moeiteloos kunnen wedijveren met de betere shit van Wassenaar, Bilthoven en noem die villadorpen maar op. Huizen die Lodge, Mansion of Estate heten. Wederom een mooi hek die de club afsluit van de rest. Daar waar de parkeerplaatsen van Liphook en Swinley keurig geasfalteerd waren, valt dit ff tegen. Steengruis. Not so fancy, misschien wel weer 1893. Veel oude heren vandaag. Ik meld me bij de clubpro annex shop. De gebruikelijke blah blah, wederom een pitchfork, een course strategy book en een prima Ping sweater voor 50% van de prijs. Is 50% teveel als je het eigenlijk niet nodig hebt. Wederom de gebruikelijke ‘speel maar van wit, want anders is de baan tekort’. Het is eigenlijk kul. Vandaag was een koude dag, met wind wat je door de bomen niet merkt. Er waren van wit maar 2 par 5. Bijna alle par 4 speelden van tee to green (dus niet midden green) ruwweg gemiddeld 370 meter. Je denkt kort, maar dat is niet kort. Da’s lang. Zeker als de wind in play komt of je omhoog moet slaan, vlag achterop etc. We kennen het wel. Eerst maar de baan. Dit is een baan die ik graag vaker zou spelen. De routing is geweldig, nergens het gevoel dat je heen en weer terug aan het lopen bent. De baan neemt je mee door het bos. Minder hei dan in Liphook en zeer zeker minder hei dan in Swinley. De baan is open, in de zin dat bewoners er lopen, met hun hond, een wandeling etc. Goed opletten geblazen. Nogmaals, de routing is misschien wel het beste van de banen die ik tot nu toe gespeeld heb. Op en neer, prachtige vergezichten. Hole 16 par 3 is denk ik 1 van de mooiste par 3 die ik heb gezien. Maar kritiek is er ook. Op de eerste paar holes staan bakjes voor de gebroken tee’s. En dan ineens niet meer, zomaar. Om vervolgens bij de laatste paar holes weer terug te zijn. Raar. De meeste tee boxen zijn strak onderhouden, anderen niet. Ook raar. Zou overal gelijk moeten zijn. De fw herinner ik me niet als pantoffels. Groendael heeft geweldige verende fw’s. Hier niet. Strak gemaaid, breed, uitnodigend. De greencomplexen zijn zonder meer een lust voor de fetisjist. Nooit hetzelfde, vaak klein, soms bedrieglijk groot, snelle run offs. Maarrrr, ze waren niet best. Behoorlijk wat greens waren gesneden. Leek wel of ze gedeeltelijk opnieuw waren gelegd. Stuiterballen dus. Paar greens waren beschadigd. Nee, dit was soms goed, maar ook vaak niet best. De goede greens waren ook echt goed. De meeste greens waren heel fijn bezand. Ook hier geldt: goed lezen, want de gekozen lijn wijkt niet. Eerlijk. En, dan weer wel, meestal waren de greens zacht en verend. Niet hard. De bunkers waren prima, wel hard, maar hadden een natuurlijk onderhoud. Niet dat gemanicuurde. Vond ik wel mooi.Hole 1 lijkt een korte hole. Je slaat echter ligt omhoog. Mijn i3 is wat rechts. Mijn i7 is een pinseeker. Wat een slag. Aangekomen op de hole zie ik geen bal. Gewoon over de green geslagen. Terwijl het echt mijn i7 afstand was. De bal ook nooit meer gevonden. Dus die is of ergens weg gestuiterd of veel te ver en in de shizzle. Ik kijk op en zie dat er al een 1 bal achter me zit die zeker geen tijd er tussen gelaten heeft. Het irriteert me, geen idee waarom. Hole 2 is een par 3 van 220 yards uphill. De enige x dat ik mijn 3w sla. Op de dansvloer, terwijl de put nog eens 10 meter minimaal is. Rechts ellende, hele stuk ervoor bush, spelers zonder lengte moeten dit als een korte par 4 spelen. Maar maken hier bijna bogey, omdat het aanspelen gewoon niet makkelijk is. Maar green missen is diepe ellende. Hole 3 is een par 4 420 yards uphill en dan weer downhill. Yeah right. Ik timmer een heerlijke draw baby. Maar de bal ligt hoog boven de voeten en ik heb een kloeke 170 meter te gaan. Ik neig naar de hybride, die ik rucksighloos top. Ik rommel me naar een 6 met een mooie slag over de bunker. Wat volgt is zo’n lichte dogleg naar links. Wederom een heerlijke drive. Bam. 112 meter naar de vlag. Waar een bunker voor ligt. Mijn i9 is goed, zo goed dat ik gewoon vet te ver ben. Ik snap er geen jota van. 2 put par. Hole 5 is hetzelfde. De hei loert en dwingt je in een bepaalde route. Mijn driver trekt zich daar niets van aan. Over de shizle. Ik heb dezelfde afstand over. Nu maar een pw, die te kort is en de bunker vindt. Sandy met 2 puts, helaas. Dan een prachtige hole, die door slim maaien smal oogt, uitstulpingen van hei, goed spelen dus. De driver is hot en ik sla hem babydraw. Heerlijk. Aangekomen, blijk ik toch nog 170 voor kant green te hebben en voor de green loopt een gemeen watertje. Vol vertrouwen sla ik een pinseeker met de i4. Recht op de vlag. Stuit op de rand en rolt tergend langzaam in de aqua. Chip m dood bij de vlag, dat dan wel. De par 3 speelt op de kaart 161 yards. Volgens golfshot midden green 166 meter. Einde green is 178 meter. Ik sla weer zo’n i4 pinseeker. Ik denk, dood bij de vlag. Geen bal op de green, zal toch geen hole in …. Wat denk je wel arrogante zak, lig ik bijna op de teebox van 8. Afstanden, raar. Ik besluit te gaan schieten mat de laser. Chip en 2 put. Hole 8 is weer zo’n lange wapper. Maar ik timmer rustig en maak easy par. Hole 9, 446 yards par 4 (!!), dogleg, zeker 10 meter uphill smalle green. De t!@$ring. Ik sla een prima drive en besluit op te leggen. Raak de i8 wat te dik en duw me de pest pleuris. Hijgend sta ik naast mijn bal die ik scull. Wat een idiote lange hole. Op hole 10, een par 3 van 146 meter midden green, sta ik ff na te puffen. Mijn i6 moet genoeg zijn, maar de wind houdt de bal tegen. 2 put par. Hole 11 is een mooie rechts buigende fw. Mijn drive is wat links, mijn i7 raakt net de green maar spint zo de bunker in. Kom ik goed uit maar heb 2 puts nodig. Hole 12 is hetzelfde verhaal. Ik bombardeer de fw. Denk een kort slagje over te houden. Neuh, 150 meter. Vooral niet meten natuurlijk, mijn. I5 eindigt helemaal achteraan over de green, en heb een downslope green met 2 tiers te chippen. Een 5je. Hole 13 hetzelfde. 430 yards. Goede drive, slecht 2e schot, strakke chip, slecht stukje green, mis net de par. Hole 14 is een par 5, 550 yards (kort toch?). Mijn drive is ietwat links maar gewoon fw. Voor mij lopen 2 dames, die een wedstrijd spelen. Het is spannend. Hoewel ik geen Bryson Dc ben, besluit ik toch maar even te wachten. De hybride vliegt en maakt meters. Ik hou toch ruwweg 145 meter voorkant green over. En ik moet wachten op de dames. Als ik eindelijk mag gaan, pak ik toch de i5. Wat gaaf is, is dat je naar het clubhuis slaat. De green ligt er vlak voor, de puttinggreen links. Bij twijfel, fore roepen, staat aangegeven. Doet toch wat. Enjoy the moment. Mijn i5 is pin high, 2 put par. De man die achter me loopt, slaat zijn bal tegen het clubhuis, geen fore gehoord. Hole 15 is ook een par 5, 501 yards. Saai maar een rechte drive, kaarsrechte hybride, i9 die tever is, chip terug en lange par put. Hoppa. Hole 16 is een beauty van een hole, met een moeilijke green. Vlag staat rechtsachter, achter de bunker op een lager gelegen deel van de green. Mijn i7 zou het midden van de green moeten halen, maar de weinige wind houdt de bal tegen. Ik land links voor en moet eerst over de schouder van de green putten alvorens de bal naar beneden rolt, rekening houdend met de break. Ik heb geen timmermansoog, maar mijn intuitie is zodanig dat de bal de hole net mist en ik 1,5 meter par put erin tik. Beter kan ik dit niet. Hole 17 (433 yards ligt down hill) gaat voorspelbaar met een goede drive, een i5, een geile chip en easy putje. Hole 18, met eerst rechts hei en later een prachtig vijvertje, is een doglegje rechts. Goede drive, i9 tever, voorspelbaar chipje en put. Nagenietend komt de oude dame in dat eerlijke deftige Engels mij bedanken dat ik haar flight niet heb zitten opjutten. We had quite a match on our hands. En dat terwijl Woking ‘prides itself on maintaining a swift pace of play’. En later wordt me op de parkeerplaats nog gevraagd of ik een enjoyable round heb gehad. Woking. Dit is niet zo’n bosbaan als Swinley. Het is iets van beide. Het deed me denken aan Toxandria. De baan vind ik eigenlijk qua routing geweldig. Zou deze baan in NL liggen, nabij Den Haag, dan wist ik het wel. Dan nam ik de mindere greens voor lief. Vervelen van rood, geel of wit, zal de baan niet doen. De historie, van 1893, de aparte kamers, dasje aan, de zeer vriendelijke bediening, wat was ik hier welkom. Swinley is een klasse apart, Liphook verpest het door de weg die de baan in 2 opsplitst. Woking vind ik erg leuk. De minpunten storen uiteindelijk niet. 

Deel 4

Deel 3

Deel 2

Deel 1