Min ronde van vandaag 2023

Leuk huis. Mooi uitzicht ook. Alleen jammer dat er nog een dak op moet.

       
Ik zit weer eens in Bretagne. Op zoek naar huis. En gevonden! Dus nog een paar maanden en dan woon ik in Frankrijk. 
Dus maar weer eens naar Pleneuf-Val-Andre. (Afgelopen weken ook wat andere banen gelopen waaronder Saint Samson. Daar maak ik een eerste keer mee: na 12 holes zegt degene die bij me in de flight zit, Nu tot ziens, ik heb voor 12 holes betaald. En hij loopt vrolijk naar het clubhuis.  ) Het spel is zoals altijd, soms heerlijke ballen en regelmatig poep. 
Pleneuf ligt er geweldig bij. Volgende week is de Challenge Tour er weer. De greens zijn top. De rough is hoog. Het is een soort links, van dat hoge pokkespul, veel wind. Maar ook een paar holes met wat bomen, waar het meer een parkbaan wordt.  
Ik loop met een Parijs stel. Erg gezellig. En goed voor mijn Frans.  
Hole 1 een, par 5. Droog dus veel rol en ietwat downhill Twee keer mijn hybride (die vertrouw ik meer dan de houten) en ik heb nog 60 meter over. Green ligt een stuk lager, dus ik besluit een chip en run te doen. Flink links opzetten. De ouwe Taylormade rolt precies zoals bedacht. Helaas vlak langs de hole. Maar ik heb een tap in voor birdie. Goed begin Erik Odekerke! Gelukkig is de hole erna weer zoals het hoort een dubbel bogey.  
En zo golft het op en neer, het spel, de baan en het humeur van de medespeler. (Hij slaat erg ver met zijn ijzers, maar blijft zijn driver gebruiken, die steeds meer gaat slicen. Tot ik zeg; laat dat ding toch in de tas, waarna hij allemaal parren maakt met alleen zijn ijzertjes) 
Lekker gespeeld, paar parretjes, twee birdie putts die net niet vallen. En de nodige ellende. Hole 12 een lange par 4 met een verhoogde green bewaakt door een paar grasbunkers. Niet zo’n beste afslag. In de hoge meuk, maar hij komt er aardig uit. Nog 50m meter over. Je wil niet op de heuvel in zo’n grasbunker liggen. Dus ik heb een geweldige pitch. Mooi precies op de voorkant green. Yes. Aangekomen blijkt ie toch helemaal doorgerold te zijn tot in de fringe. Down hill op die snelle greens. Hmm. Te lang is niet fijn, te kort en je hebt nog een downhiller over. Ik sla een geweldige putt, denk ik. Hij rolt vlak langs de pin. Metertje er voorbij, prima. Behalve dat ie nog net een extra rol maakt en weer snelheid oppikt. Geen fringe aan de voorkant (wedstrijd volgende week) en hij verdwijnt in één van die grasbunkers. In plaats van een put voor bogey loop ik weg met een mooie snowman.
Kortom weer een fijne golfmiddag op een geweldige baan 

Dag 3  Royal Cinque Ports W O W wat een beleving. Wat een baan. Wat een feestje. Wat een genot.Wat het extra bijzonder maakt is dat hier in 3 weken een The Open qualifier wordt gespeeld. En dat was te zien en te merken. Knie hoge rough en helmgras.De starter op de tee van 1 antwoordde op de vraag: how is the course today. Met het simpele Tough! Omdat de qualifier binnenkort gespeeld wordt is er een local rule. Kom je in de rough en je vindt je bal niet in 3 minuten dan mag je droppen waarde bal de lijn met de rough kruist, met 1 strafslag. Gelukkig heb ik de rule niet hoeven toepassen. X-elf vond mn bal steeds terug. Bal in de rough is killing. Terug naar de fairway spelen en move on. De greens waren erg goed en niet super. Door de hitte en de droogte kunnen ze greens niet kort maaien om geen risico te lopen met het naderende qualifier. Neemt niet weg dat het nog steeds pittig was om de greens goed te bespelen. De baan is super. Wat een afwisseling van holes. Geen gekke dingen gezien onderweg. 9 holes out. Half way house voor een hapje of drankje. 9 holes in. Vandaag was de minste wind en daar was ik blij mee. Als het hier waait, foei. De fairways zijn hard en droog. Door de ondulatie is het onvoorspelbaar hoe de bal zal stuiteren of rollen. Mans hoge bunkers langs de fairways. Aan de zijkant er uit spelen naar de fairway. Wat ook op viel was dat de bunkers hard zijn met slechts een klein beetje zand. Lastig. Hole 15 is een killer van een par 4. Volle driver, volle 3 wood, chip putt voor par. Hole 16 is een prachtige par 5. Brede fairway en richting green wordt het steeds nauwer. Verrukkelijk. Een aantal blinde schoten. Geen idee wat er met je bal gebeurt. Wait and see. Wederom puur golf. Rauw. Het spel. Vandaag was het lijf al weer beter dan gisteren. Ontspannen swing. Afstanden beginnen terug te komen. Dat maakt het nog leuker.Helaas was course management off vandaag. Te vaak toch in een bunker terecht. Kost minimaal 1 slag. Rough idem dito.1e 9 fir 86% gir 44% putts 17 sand 22e 9 fir 88% gir 22% putts 16 sand 5Rondje 87 voor 31 stbf. 1 birdie 6 par 5 bogey 6 dbWat een heerlijke 3 golfdagen. Puur Rauw. 

Ik mocht aantreden voor de Interclub op Antequera golf. 4 clubs, 20 spelers per club, Stableford en alleen de beste 12 tellen mee voor het teamresultaat.
Slimme actie van de deelnemende golfbanen, want het is nu laagseizoen en dan krijg je toch mooi 60 betalende spelers van de bezoekende clubs.
Onze captain has veel meer dan 20 inschrijvingen en besloot dat als je 32 punten of meer had, je ook volgende keer mee zou mogen spelen.
Ik begon stroef op deze bergbaan met grinta, karakter, lastig, moeilijk, snelle greens en geniepige breaks.
Na 7 holes sta ik op 10 punten, ik dreig de cut te missen.
Dan een lastige hole waarbij ik een 3 wood sla om niet in de waterhindernis te belanden. Te veel op rechts, bomen maken het onmogelijk naar de green te gaan. Keuze tussen een lage punch tussen de bomen door, of een chip naar links. Ik kies voor de punch om lengte te winnen en raak een stam. Lig ongeveer waar ik zou liggen als ik had gechipt. Bah, nog 160m over water naar de green. De dood of de gladiolen, ik ros de bal op de green en maak bogey.
Het blijkt een wederopstanding want ik maak daarna par, par, birdie, bogey om na 12 holes op 23 punten te komen.
Op 13 gaat het mis en op 14 prachtige drive, nog 90m te gaan en toch gaat het weer mis. Stoom uit de oren naar de volgende hole, de hole met stroke index 1.
Daar sla ik mn afslag out of bounds. Woest pak ik een baggerbal uit mn tas en sla de beste drive van de dag, pak mn 3 wood en weer een grip it and rip it, nog 10m naar de vlag. Ik maak up and down voor een dubbel, toch nog een puntje gered. 
Vrolijk gaan we naar hole 16 en ik weet er nog 3x par uit te persen om op 32 Stableford uit te komen. Daarmee geplaatst voor ronde 2 van de Interclub. Onze captain sneed zich wel in de vingers met zn 24 puntos. 

Dag 2  Littlestone Bij aankomst eerst even het clubhuis in. Geweldig wat een historie en oude meuk I love it. Gisteren Prince’s heeft wat dat betreft een minder clubhuis. Om het clubhuis heen is het simpel en sober. First tee is direct voor het clubhuis. Aan de zijkant een putting green en slagkooi. Driving range is er wel alleen een stukje lopen. Wordt gedeeld met een naast liggende club. Heb ik overgeslagen, wel de slagkooi. De baan. Hoewel het principe gelijk is aan Prince’s, fairway green en helmgras, is het toch een andere baan. De zee is er wel en je ziet m niet. Die ligt achter een dijkje. Het terrein is veel groter dan Prince’s. Minder overzichtelijk. De greens zijn goed en zeker een tandje minder. Nog steeds goed en minder goede roll. De baan zelf was erg droog en hard. Als je niet goed contact maakt en eerst de grond dan bounced je club. De omstandigheden waren gelijk. 25 graden met een stevige zee wind. Een par 3 van 160m naar de oin, vol in de wind. Volle houten 5 haalde de voorkant van de green. Het voordeel is dat je bal blijft stuiteren en rollen. Wat ook scheelt dat vandaag de heren tees geopend zijn. Paar pittige par 4 met wind tegen gehad. Ook meer bunkers in het spel.Het spel was niet bijzonder. In het begin wat angstig nog nav gisteren. Redelijk gespeeld met 26 stbf. fir 50% gir 17% 33 putts 6 sand 3 penalty 

We zijn in Kent.
Al een goede 2 maanden geen 18 holes meer gespeeld. De rug. 
Vandaag Prince’s grspeeld. Former The Open baan en nog steeds een The Open qualifier baan. Bij aankomst zien wij grote tenten staan, vlaggen, drukte. Blijkt dat over 3 dagen the r&a women championship wordt gespeeld. Leuk om dievooral jonge dames te zien oefenen en sommige door de baan te zien. 
Eerst even in slaan op de range, niets bijzonders, een range. Ik sta ze leuk te raken. Daarna chippen en putten. Foei, dat is andere koek. Wat een kwaliteit. De bal blijft op z’n lijn. Heerlijk. Eerlijk. Ook snel een dat was nog het minst indrukweekend. True roll.

Dit is puur golf, rauw, echt. De baan qua landschap is niet bijzonder, niet echt mooi. Gewoon grond naast de zee. Strand en weggetje er tussen. Niet echt duingebied. Wel erg geonduleerd echter geen hoge duinen. Fairways zijn ook sterk geonduleerd. Je ziet de ballen soms de vreemdste stuiters maken of ergens heen rollen door die ondulatie. Wel iets anders dan een gemanicuurde baan. Ook stond er wind vandaag. Windkracht 4. Best aanwezig en best prettig omdat het hier ook warm is. Goede ballen had de wind geen vat op en slechte ballen werden door de wind afgevoerd. De bunkers zijn pittig en ook mooi en soms ruig. Tot hole 17 heb ik ze vermeden.
Vanwege het ak championship waren sommige teeboxen niet in gebruik. Werden gespaard. Wat ik wel bijzonder vind is dat ik hier net zoveel slagen mee krijg als op de aoc. Dat zijn er niet veel.
Dit is puur golf. Gaaf.

Het spel. De start is voortreffelijk. Begin met 6 parren op rij. Heel bijzonder. Sta erg goed te spelen. Uiteindelijk maak ik 3 over op de 1e 9. Double op 7, enige wilde drive die in het helmgras kwam. Er uit hakken, geen lengte kunnen maken. Bogey op 9. De rest par. Strak golf. Paar reeele birdie putts gemist en goede u&d gemaakt. 
86% fir, 44% gir, 15 putts
Hole 10 is een vreemde eend in de bijt. Of eigenlijk de green is afwijkend. Lang werpige green, smal en aan weerskanten run offs. Voor ons niet te doen. Approach rolt er af. Lastig om met deze uitgedroogde snelle greens de bal er op te krijgen. Totaal anders dan de andere greens. Vreemd. 
Helaas op hole 12 begon de ellende weer. Op de teebox nlokkeert mn rug weer. K.. zooi. 2e 9 stelde weinig meer voor. 
uiteindelijk 26 stbf punten gesprokkeld.

Maar wat een feestje, wat een genot. Punt van kritiek. De ronde duurde 5 uur. De baan zat vol. 3 en 4 ballen. Wachten wachten wachten.

Afgelopen weekeinde een wedstrijd van de Gallos. Eigenlijk best veel pech gehad met bouces en een rock harde bunker. Drie dubbels die op zn slechtst een bogey hadden moeten zijn. Maar wel een rondje 83 voor 37 Stables. De Spaanse hcp van 11.8 naar 11.3, helaas de Nederlandse hcp van 9.5 naar 9.8.

Toch is de Nederlandse hcp nu volledig gebaseerd op rondjes in Spanje en Portugal. Ben benieuwd hoe zich dat ontwikkelt als ik straks weer een aantal weken op de platte banen speel. Maar eerst nog 4 wedstrijden voor de senior league en 2x interclub.

Gaaf verhaal JT. Gisterenavond mannenavond. Dus doken we de stad in, bier wegstouwen (ik niet) en aftoppen in de Chinese wijk. Ik kan niet anders zeggen: heerlijk gegeten. Niet van dat traditionele gedoe. Ik moest het 's nachts bekopen. Een volle pens, dorst, ik kon maar matig slapen. Om 05.00 maar het bedje uitgestapt. Dochter naar werk gebracht en rond 7.45 de baan in. In minder dan 1.30 rond, dacht 1.20. Geen doel op zich. Ik had maar bedacht om alles in de tas te gebruiken. Commitment. Speel de 2e 9 op Rozenstein. Baan ligt er mooi bij, fw zijn nog vol gras, geven weinig rol. De greens zijn ok. Op 10 sla ik matig af. 2e bal nooit zien vertrekken maar blijkt gewoon A1 voorbij de 150 meter paal te liggen (met de tee's achterop geplaatst vandaag). Heerlijke bal was dat. Speel verder gedachteloos de ballen naar of op de green (geen shanks). Op 11 Hook ik toch wel de bal met de i3. Vind de bal gelukkig maar top afgrijselijk de i5. De volgende slag sla ik de bal strak over de vlag. easy put. 145 met par 3 hole 12. Ik lig net op de green, put mooi de bal dood bij. De par 5 13e maak ik als game plan 2x de 7w en een wedge. Mijn afsla is wat kort. Ik heb nog een flink end te gaan. Ik maak een paar oefenswings, ritme, rustig. Maak een heerlijke swing, zoals ik voor ogen had. Een heerlijke peer, net voorbij de 100 meter paal. Ik besluit met een pw de vlag aan te vallen. Net niet zuiver genoeg, op de rand van de green. easy par. Hole 14 is under repair. De green wordt vervangen. Ik sla een spatzuivere bal, die helaas voor mij door de draw het hoge gras inrolt. Nooit meer gevonden. Ik sla nog een bal met de wedge (geen shank) en loop door. Nu besluit ik de hybride van de tee te testen. Je hebt een Hook en een Hook. Poe, de 1e bal gewoon gevonden, terugschoppen, i7 voor positie en dan wel een heerlijke hybride op de green met easy put. de 2e bal houdt vermoedelijk het ongedierte gezelschap. De i7 was een genot, lekker contact al zie ik wel dat de balvlucht inderdaad anders is. De par  16e speelt 187 meter. Hier wil men overigens een soort van eilandgreen gaan maken. De hybride is net tekort, de vochtige grond remt de bal net voor de bunker. chipping Time. Met de 1e bal 1,5 meter van de cup voor par, de 2e bal chip ik er bijna in. Op 17 sla ik een prima powerfade, maar als ik helaas mijn 2e bal, waarvan ik dacht dat die op de green zou blijven, te goed. De bal rolt van de green af. Maar easy terugschoppen voor par. Op 18 sla ik mijn drive en zie de bal nooit vertrekken, geen idee. Lopen moet je toch en bij de bunker aangekomen, ligt de bal gewoon rechts op de fw. Met nog 155 meter naar de green. Lekker i5, pin high, 2 put par. Lekker. Leuk om z o een beetje te pielen. Voel inderdaad wel dat het soms werken is. Nou ja. Niet mokken, lekker wokken.

Deze week 2 rondjes golf gespeeld beide memorabel, om verschillende redenen. Allereerst Dinsdag met Andre en Marta. Marta is senior golfster met hcp 5 en speelt door heel portugal en Spanje wedstrijden. Kan serieus golfen, heeft serieus afstand. We spelen amerikaantje en waar Andre afgelopen keer met overmacht won, was die eer deze keer aan mij. Steady spel, we spelen uiteindelijk 13 holes en ik speel iets van 1 of 2 boven par. Maar dat was niet echt memorabel. Dat was incident met Andre. Z’n battery van z’n electric trolley is lee gen de caddymaster is zo vriendelijk die even te komen wisselen met een hand trolley van de baan, een 3-wieler. OP hole 16 zet Andre z’n kar ongemerkt met de wielen richting het water en ondanks een gil van Marta is hij te laat die nog te redden. Met alles erop en eraan het meer in. Ritsen natuurlijk open, dus autosleutels, iphone, bushnell, alle losse spullen op de bodem van het meer. Andre in de boxers in het water, weet uiteindelijk alles te vinden en heeft geluk dat alleen de bushnel definitief gesneuveld blijkt. Hij vat het erg sportief op, dus na een minuutje konden de voorzichtige en daarna minder voorzichtige geintjes starten. Op vrijdag spelen we beide mee in het Turkish Airlines toernooi, 1 van de prijzen die we gewonnen hebben bij het winnen van de World Corporate Golf Challenge kwalificatie. Al z’n spul kleddernat te drogen gezet op de club, ik zou z;n tas meenemen naar de baan aangezien hij in de Algarve zit. IK heb Andre de dag ervoor gevraagd wat ik precies mee moet nemen, je tas of ook je trolley of andere dingen. Nee, geeft hij aan alleen mijn tas. Die stond op de club klaar, geen probleem. Dus gisterenochtend treffen we elkaar op de Driving Range van Quinta da Marinha. Ik geef hem z’n tas, zonder stokken. Hij lachen, clubs nog achter  in de auto lolbroek? Ik lachen, haha nee ik heb alleen je tas zoals je aangaf want je zou je stokken mee naar huis nemen om te drogen. Anyway, geen stokken voor Andre. Hij kan setje lenen van een maatje van hem die daar lid is, maar begint lekker. Dan het Turkish Airlines toernooi, Quinta da Marinha. Weer een Robert Trent Jones baan. Onderhoud niet geweldig maar de lay out is weer uitdagend. Het zit ‘m vooral in de approaches. Net als op Troia word je veel getricked. Green complexen zijn zelden in z’n geheel te zien en je wordt uitgedaagd naar posities te spelen die achteraf exact zijn waar je niet wezen wil. We hebben pin info maar dat maakt het soms nog verwarrender. Pin 4m van rechts, huh ik zie links van de vlag al helemaal geen green. Baan die je eerder gespeeld moet hebben om posities van de tee te kennen maar vooral te snappen waar je op de green moet zijn. Greens zijn ook weer smal of ondiep. Doet erg aan Troia denken. Onderhoud is mwah jammer genoeg. Ik sprokkel 31 punten bijeen, niet genoeg voor de winst wat een 5 daagse geheel verzorgde trip naar Belek is om daar aan de international final van de Turkish Airlines golf challenge mee te doen. Wel weer een hoop geleerd. Long game is echt weer back on track, beste van de afgelopen jaren. Sinds ik helder heb dat m’n alignment off is en veel bewuster parallel links oplijn is de swing zoveel beter geworden. Geen nood meer aan het herstellen van een 30m rechts opgelijnd lijf. Nu ook m’n ogen gewend zijn aan wat ze zien en dit steeds meer normaal begint te voelen is de overtuiging in de swing ook terug en sta echt lekkere ballen te slaan. Het is grappig om te zien hoeveel neutraler alles in de swing weer wordt. Geen gekke open of ver gesloten clubblad bij impact en ook de curvature is veel minder geworden, het clubpad is ook weer veel minder extreem.  Alles wordt weer neutraal als je niet zoveel hoeft te compenseren of je swing nog moet redden. Mijn rug weet dat ook te waarderen. Putten, 2022 was het jaar waarin ik besloot een goede putter te worden. En dat heeft echt veel effect gehad. Ik ben een stuk betere putter geworden. Niet dat ik nu opeens 7 putts per rond meer maak, maar de skill is beter geworden. Lagg putting veel beter op orde. Een plan met de kortere putts, veel minder 3 putts en beetje bij beetje meer vertrouwen op de greens. Maar ..., een dag als gisteren op nieuwe greens, die er snel uitzien maar langzamer zijn als je denkt zie ik dat er nog een flinke progressie te boeken is. Dat uit zich vooral in de kwaliteit van de putts, of beter gezegd, niet zoveel putts die een goede kans hebben, afstandscontrole is off. Ook nu niet opeens 40 putts per ronde, maar de kans om er maar 29 te hebben is zo goed als nihil. De lessen: de practice green van Quinta do Peru geeft een vertekend beeld. Ik ken iedere slope, ken de snelheid en putt natuurlijk veel gebaseerd op ervaring van voorgaande putts. Als dat wegvalt dan wordt het snel een stuk minder. Dat het mentaal dan snel wiebelig wordt, wat zich uit in de overtuiging van de stroke en uiteindelijk de kwaliteit van de putt. Dingen om te onderzoeken: distance control is nu 100% op gevoel, zonder raamwerk. Simpel gezegd, aanpak tussen een 2m putt en 15m putt is identiek, lees m’n onderbewuste moet voelen welke energie daar voor nodig is. Pelz spreekt over reference putts, 3 verschillende lengte strokes die 3 lengte putts als resultaat geeft. Dat geeft een raamwerk. Mentale aspect van putten, verwachten dat je de putts maakt, resultaat is niet relevant. Greens kunnen me intimideren, zodanig dat ik teveel met de mind aan de slag ga en niet meer echt bewust met de situatie bezig ben. Erg veel impact op de kwaliteit van de putt. Greens lezen, ik wil een aimpoint clinic doen, een aanpak hebben om te komen tot een exact aimpoint. De putt starten met de overtuiging, dit is de lijn waar ik de bal op wil spelen. Ik kom niet vaak tot dat punt met 100% “zekerheid”. Mentale discipline. Die was gisteren ver te zoeken. De prijs van de wedstrijd is 5 dagen verzorgde trip naar Belek en het lijkt me leuk die te winnen. De druk is hoger als bij een normaal rondje. Mijn mantra dat bogey’s prima zijn, parren komen en de verdwaalde birdies ook gaat het raam uit. Ik ben op 5 holes aan het herstellen, 1 stableford punt op die holes. Ik accepteer niet de bogey en maak daardoor een triple, 3 doubles en een gelukkige bogey. Allemaal holes waar een herstelslag nodig is, die ik met zoveel risico speel dat ik dat nog een keer mag proberen om dan een “relatief” lange approach over te houden die ik ook weer met vol risico speel. Dan valt het niet mee om nog een score bij elkaar te spelen. Het spel is goed genoeg om saaie scores in de 70’s binnen te halen. Van net boven par tot hoog in de 70. Als het fout gaat is dat ALTIJD omdat het idee ontstaat dat er wat te herstellen is. Tot slot, ik ben dankbaar voor een dag als gisteren. Hele dag golfen op een nieuwe baan, uitgebreide portuguese lunch met alles erop en eraan achteraf. Ik win nog de neary trouwens, spelen met Frank de neary keizer wears off. De neary stond op 1m en dat werd 50cm. Wat vind ik het toch leuk om bezig te zijn met het beter in golf worden proces.

Gisteren weer een wedstrijd voor de senior league. Thuis tegen Parador, een veel sterkere tegenstander dan wat valt af te leiden uit de competitiestand. Uit werden onze oren stevig gewassen. Antonio de hcp 7 liep daar een rondje 5 over met 9 parren op de eerste 9. Kansloze 8.5-0.5 nederlaag.
Thuis moest het anders, maar daar leek het niet op. Op 6 heb ik als enige een echt goede drive. Dan rolt de bal op deze par 5 verder naar beneden en heb je nog 160m naar de green. Maar de bal is nergens te vinden en zal waarschijnlijk links onder het kapotte hek de penalty aerea in zijn gerold. Bah, het zit niet mee. En op 9 weet Florensio met hcp 23 een chip-in van buiten de green te produceren. All square na 9, da's alvast een half puntje voor de opponents.
Op 10 ben ik de enige met GIR, maar maak bogey. Er was net gemaaid op die green, bah!
Hole 11 par5, ik heb een goede approach, maar die smoort in de semi rough. Normaal rolt de bal de green op, nu lig ik diep in de klaver. Chip iets te hard en de bal rolt over de green en blijft op de schuine helling achter de green liggen, net boven de bunker in weer diep gras. Ik sta met 1 been in de bunker, andere been een halve meter hoger maar weet de bal toch goed te raken. De putt lipt, 1 down, bah, bah en bah!
Hole 12 blijft dat zo en we winnen 13 dus all square. 14 halven we weer met par. Het wordt nu echt spannend, thuis moet je winnen. 15 een lastige par 5. Ik speel mijn 2e slag te veel rechts naar mijn gevoel en dan kan ie er wel eens uit stuiteren. Dit keer niet, ik heb nog 145m naar de vlag vanuit de rough. Maar dat is een helse approach, links bunkers, rechts penalty aerea met een naar rechts hellende green. Perfecte klap en ik lig op 4m voor birdie. Antonio de hcp7 moet nu zn 3e slag, maar heeft last van een boom. Hij krijgt het voor elkaar de bal netjes over die boom te spelen en ligt net voor de green op de fringe. Ik zie wat hij van plan is, een chip in voor birdie. De chip lijkt perfect, maar raakt de vlag en stuitert 1.5m van de hole. Mijn putt lipt en easy par. Antonio die op zijn thuisbaan alle putts holde mist. We staan 1 up met 3 te gaan.
Op 16 maakt mijn maatje par met een slag, 2 up 2 te gaan.
17 lijkt een makkie maat en ik na de afslag op de fairway, Antonio in de bunker en Florensio 2x afslag in de agua.
Maar maat gaat te veel rechts de gemüse in en ik ben links te kort. Antonio blijkt toch niet in de bunker en maakt GIR. Helaas voor hem boven de vlag met 3 putt tot gevolg. Ik heb een downhill putt voor par van 1.5m, maar 2 putt is voldoende om de wedstrijd te winnen. Dus raak de bal zo zacht mogelijk en daarna gimmie. We winnen 2up, 2.5 punt in the pocket, wat een match.
Als team winnen we 7.5 -1.5, maar we hebben de koplopers zien uitlopen. Nog 4 wedstrijden voor de zomerstop te gaan.