Vanmiddag kon ik de werkdruk ontsnappen en mocht ik 9 holes vertoeven op Groendael. De baan, die bestaat uit 9 holes, is ingeperst tussen de landscheidingsweg nabij Wassenaar en wat Haagse sportvelden (rugby en hockey). De baan is ontworpen door Bruno Steensels. De herrie van de snelweg (je mag er 70, maar men rijd er beduidend harder), hoor je vaak. Zeker de hole langs de snelweg, de par 4. Het is een besloten club waar je een aandeel moet kopen. Ooit waren de certificaten (meen ik) rond de € 25.000 - € 30.000. Het is dacht ik gehalveerd. De inrichting van het clubhuis is modern, donkerhout, warm en comfortabel. De keuken (ik heb er vandaag niet gegeten) is prima. Goed vertoeven weet ik uit het verleden.
De baan is krap en dat merk je, vind ik. Voorheen vond ik er niet zoveel aan, omdat de baan makkelijk lijkt, maar moeilijk speelt. Een voorbeeld is hole 3 lichte dogleg, die ruwweg 350 meter speelt. Vandaag was de wind er wel, maar niet heel sterk. Ik sla een sterk 3w, maar mijn arrogantie wordt afgestraft, Ik heb tot mijn verbazing (nogmaals, de welbekende hoogmoed) zo'n 1885 meter over. Ik had de heavenwood in de tas, Ik sla op zich prima, maar de bal eindigt in de bunker. Ik kom daar wel ok uit maar maak een bogey. Zo zijn er meer holes die kort aanvoelen, maar lang spelen. Voeg daarbij dat de baan meandert, fw versmallen of verbreden op uitdagende plekken en op strategische plekken wat hoog helmgras gepland is, en je hebt een uitdagende baan te pakken. Je moet zuiver spelen, goed je afstanden kennen en die dan ook slaan. Want een mindere slag brengt gelijk de ellende in het spel. Hole 5 is zo'n voorbeeld. De fw lijkt breedte uit te stralen. Links is water, rechts een lange bunker en een boom. Speelt 305 meter. Sla je recht door, ruwweg 200 meter. Green aanspelen in een soort nisje, green met verschillende plateaus. Links weer een slootje, rechts bomen/bossages. Te lang is ellende. Ben je teveel links, zoals ik, dan had je ineens een fors schot naar binnen van 150 meter. 15 meter naar rechts, en mijn schot was veel eenvoudiger. Ik eindig pinhig, wel links naast de sloot. Gek genoeg een chippie en putje voor par (sic), ben je iets teveel rechts, dan lig je in het zand. Lig je rechts in de fw, dan staat er ineens een boom voor je snufferd. Dat had mijn speelpartner dus. Hole 9. Wederom een hole van nog geen 300 meter. Nadat ik voldoende humble pie gegeten had, toch maar met wind tegen de driver uit de tas. Het water zou wel niet in het spel komen (water voor de green wat terug de fw in komt, met wind mee loop je dus de kans in het water te slaan, memo voor de lonhitter!). Nu had ik niet het idee dat ik het zou halen, dus de drivert ipv de 3w, of zelfs een ijzer. sla ik een spetter en mijn bal eindigt op nog geen 80 meter van de vlag, naast het water. 10 meter naar rechts en het is plons.
al met al moet ik bekennen dat ik de baan waardeer. meer waardeer dan voorheen. De fw zijn tapijten. Wat ze daar aan drainage hebben gedaan, geen idee, maar het is top. De greens waren zwaar geprikt. Daardoor waren ze wat stroef. maar zeer ontvankelijk. Wat op de gemiddelde baan niet lukt (op mijn thuisbaan slechts onder goede condities), lukt hier wel. Spin. Ik heb meermalen backspin en 1x sidespin op de green gehad. Dat is een wel heel vet gevoel om te zien. Qua onderhoud is dit een hele goede baan.De baan was niet nat te noemen, slechts op een enkel plekje. Na de regenval van de afgelopen dagen m.i. een fenomenale prestatie. 42 slagen waar de par speler er 35 nodig heeft. Ik zou het aandeel niet kopen, want naast de aanschaf van een aandeel, moet je ook een forse contributie betalen (rond de € 2.000). Je kunt er wel een speelrecht huren, met toeslag voor de horeca. Het greenfee tarief:
18-holes € 91,50
9-holes - € 76,00.
De autoriteit van de leraar schaadt maar al te vaak degenen die leren willen