Loop je pitches en chips

Frank@Andalus schreef :

Dat zou ik eigenlijk wel moeten doen, maar ik doe het niet. Ik vrees dat dat naast slordigheid/luiheid van mijn kant ook te maken heeft met de kwaliteit van mijn korte spel.

Plus 1. Druk in de baan, ga ik echt niet lopen. Bij wedstrijden lijkt het me geen issue. 50 meter wandelenn is best een stukje. Krijg je dan geen slow play gezeik?

Afhankelijk van de belangrijkheid van de score en deels bepaald door de beschikbare tijd.

Clubkampioenschappen, competitie en belangrijke wedstrijden: you bet your ass dat ik naar de green loop en de vierkante meter bepaal waar ik de bal moet/wil laten landen. Ook vanaf 50 meter. Als ieder shot telt is dat een must om mijn beste golf te spelen.
Op mijn thuisbaan of andere banen die ik talloze keren heb gespeeld, hoef ik hem niet uit te stappen, daar weet ik hoe het terrein op en rond de green loopt en waar ik hem moet laten landen.

Als je de hele tijd op de flight voor je moet wachten is het geen probleem om extra aandacht te geven om een lijn te bepalen. Als je 2 holes achterloopt met een duwende flight voor je, geeft dat geen fijn gevoel om de boel nog eens rustig te gaan uitstappen... Again, als het om de final flight in de clubkampioenschappen gaat en er zitten recreatieve spelers achter, kunnen ze allemaal de boom in

Bij mij ook luiheid maar ook de ruimte niet in willen nemen in een wedstrijd. Techniek en mentaal is behoorlijk verweven bij golf is mijn ervaring. Toen ik een rangefinder ging gebruiken kon ik niet geloven hoeveel impact dat op de kwaliteit van met name de approaches had. Geen enkele technische wijziging maar wel mentale rust door duidelijkheid en meer solide duidelijke keuzes die ik maakte.

Dat is hier denk ik ook aan de hand. Het lopen van mijn putts is het meest tastbare wat ik kan doen voor het gevoel krijgen van de putt. Dat helpt me meer als wat ik met mijn ogen voor elkaar kan krijgen. Terwijl ik dan mijn putt loop helpt het helemaal als ik uitspreek wat ik dan ervaar "richting het einde van de putt wordt het echt uphill"  

En hier op aansluitend, routine en discipline. Na de ronde afgelopen weekend spreek ik met een jonge gozer hcp 1 die met regelmaat traint met de tourspelers op onze club. Dus ik vraag wat is dan het verschil. Zijn antwoord, de goede schoten zijn bij ons allemaal vergelijkbaar daar zijn die jongens niet veel beter. Dus ik spring naar, het zit vooral in de kwaliteit van de slechte schoten!? Nou dat was iets tekort door de bocht. Het zit in de absolute discipline om ALTIJD hun routine te doen, waar mentale reset een onderdeel van is. Dat maakt dat er meer goede schoten komen en de kwaliteit van de slechte schoten omhoog gaat. Oftewel, dit komt niet uit de lucht vallen maar begint voor een belangrijk deel bij het mentale stuk.

Mooie vraag weer!

X-elf doe dat ook niet. Ik herken mijzelf in wat Frank beschrijft. Deels luiheid, zeker in de fun rondjes. Ook voor putten geldt voor mij dat ik meer aandacht moet hebben en bijv ook vanaf de andere kant van de hole ga kijken. 
Wat ik mezelf wel aangeleerd heb, als een soort van walking pre shot routine, is dat ik lopend naar de green wel goed naar de contouren van de green kijk. Van een afstand is dat beter te zien dan als je met je neus boven de bal staat. De groffe lijn is dan al goed zichtbaar. 
Mijn grootste uitdaging ligt bij het chippen als ik net de green gemist heb en ca 5m naast de green lig. Dat is echter voornamelijk een techniek dingetje

De texas wedge gebruikte ik voorheen nooit tot wij samen speelde in Spanje en ik zag dat het toch wel erg effectief kan zijn zeker als de baan wat drassig is. 

Ik doe / deed het voorheen ook niet omdat ik mezelf voelde lopen en mijn oordeel was dat het wat veel tijd in beslag nam. Afgelopen zaterdag maak ik 4 u/d op de 1e 4 holes simpelweg omdat ik de tijd neem. Daar kan ik niet echt omheen. Chips zijn goed omdat ik met overtuiging ze kan spelen nadat ik ook de situatie op de green in me opgenomen heb. Dat werkt hetzelfde als een rangefinder: je weet de afstand tot bepaalde zaken en dat geeft overtuiging in mijn keuze.

Dat zou ik eigenlijk wel moeten doen, maar ik doe het niet. Ik vrees dat dat naast slordigheid/luiheid van mijn kant ook te maken heeft met de kwaliteit van mijn korte spel. Elke up and down is een bonus, te vaak ook grijp ik naar de Texas wedge waarbij de uitkomst erg varieert doordat de bal soms meer hobbelt en dus minder ver gaat. Dat is slecht in te schatten dus doe ik maar wat op gevoel.

Hoe doen jullie dat?

Gisteren speelde ik met een stuk tragere mindset, of beter gezegd nam veel meer de tijd voor m'n schoten. En had ik de helderheid van geest om ook een aantal van m'n chip en pitch schoten uit te lopen en vanop de green en vanachter de hole te bekijken alsof het een lag putt was. Wat een verschil in resultaat en commitment op hoe hard, hoeveel lijn etc ik te spelen had. Maakte er een aantal hele mooie u/d's mee.

Ik heb een pitch van 40m en daar denk ik, ja dat ga ik niet helemaal lopen de green op hoor. Nu duff ik die pitch, maar belangrijker wanneer ik bij de volgende slag ga putten en vanachter de hole kijk merk ik dat de mate van uphill van de pitch zoveel meer was als ik in mijn hoofd had dat ik nu weet dat ik een andere club met minder loft gespeeld had. Die duff kan ik niet helemaal los zien van het gebrek aan commitment wat ik in het schot had. 

Hoe doen jullie dat? lopen jullie je short game shots en is er dan ergens een grens?