Okee dan Frank.
Mij twee laatste rondjes waren in Nederland. Moest er twee weken geleden zijn voor familie- en ziekenhuis bezoek. Helaas geen tijd voor Waterland.
Eerst met Manuel op Crimpernerhout (waar ik ooit, lang gelee, op die zg moeilijkste hole 8, mijn allereerste birdie op een par 5 maakte.) Over het spel schrijf ik niet, zelfs niet voor Frank. Wel wat er op de DR gebeurde. 1 keer met driver willen slaan, daarbij vol een stalen paal geraakt. Manuel zei achteraf nog, ik sla niet voor niks van het gras met de driver. Helaas shaft in tweeën.
Gelukkig is daar altijd de Dokter. Dus gezellig bij Boudewijn langs die nog wel een shaft had liggen. Zo zorgt het universum ervoor dat een ongeluk altijd wat beters veroorzaakt. Dus dank DR Baudi!
Twee dagen later naar 't Zelle om met Paul en Lisa te ballen. Ook daar speelt het feit dat ik in mijn tuin wat andere dingen probeer, zoals meer met den heupen spelen en minder alleen de armen, een rol. Het uitvoeren in de baan brengt niet de beste scores naar boven (sorry Frank ook hierover verder geen verslag). We blijven dus lekker oefenen, ooit moet het vruchten afleveren.
Het was wel erg gezellig, Lisa speelde de sterren van de hemel.
Na 9 holes stapte ze echter uit en gingen Paul en ik matchplayend verder.
Dat ging redelijk gelijk op. Op hole 8(? denk ik) staan we AS en komt het hoogte punt van de dag. Na twee slagen ligt Paul een meter of 5 voor de green en chipt hem er gaddake in voor birdie! Ik lig na twee slagen op een meter of zeven rechts van de pin. Een behoorlijk ondulerende green met spannende breek, en verdomt die valt ook voor birdie! Dat maakt de dag weer goed. (dat schrijven we dan weer wel, Frank) Paul wint uiteindelijk op 9 waarna we heerlijk bij P & L in de tuin BBQ-en.